UNHA NOVA HISTORIA DA CIENCIA
Jacobo Sanchéz Mondragón
IES ANTÓN FRAGUAS (Santiago de Compostela)
Hai moitos anos, ata antes dá época dous dinosauros, o doutor Hayabusa
vivía nunhas montañas de Kenya, un pequeniño país de África.Hayabusa
xamais baixara desa montaña, toda a súa existencia transcorríano
cume, onde tinga unha casiña na que moraba , a súa muller e os seus
dezasete fillos.Aínda que puidese parecer o contrario, o doutor tiña unha gran curiosidade
polo que pasaba ao seu arredor. Cando debía ausentarse durante
meses co seu rabaño de cabras, Hayabusa miraba ou ceo con grande interese.
Nas noites despexadas, intentaba clasificar e coñecer cada estrela
e a súa situación, o que tivo que repetir durante moitas noites ata lograr
unha clasificación perfecta. Ata lle puxo nome a cada unha delas, de tal
xeito que cada estrela estaba identificada polo seu nome, pola intensidade
do seu brillo e polo seu tamaño. Hoxe en día moitos científicos máis
ou menos actuais atribúense este mérito (como Kepler, Wien ,Claudio
Ptolomeo ou Hiparco de Nicea) pero, realmente, a primeira ordenación
estelar foi realizada polo noso doutor Hayabusa.
Tres anos despois desta ardua tarefa, este primitivo científico estaba
preocupado por unha seca que afectaba ao seu querido cume montañoso.
Preguntábase como podía facer para traer auga soamente cando fose
necesario. Hayabusa desexaba enormemente saber cando e por que se
producían ás precipitacións, e por que eran soamente en forma de choiva,
neve ou sarabia. O doutor buscaba que tamén puidese chover outro
tipo de líquidos, como néctar, zume ou leite de cabra (para non ter que
muxir e pasar traballos coas cabras). Aínda que nunca foi capaz de conseguir
semellante heroicidade (ou, polo menos, os homes actuais non temos
constancia diso), se logrou descubrir o ciclo dá auga tras duras investigacións.
Grazas ao descubrimento do ciclo dá auga, a familia Hayabusa
puido beneficiarse de moitas vantaxes. Por exemplo, construíron unha
presa hidrográfica que abrían non verán e pechaban non inverno.Desta forma,
sempre tiñan auga abondo para todas ás súas necesidades e ás dous
seus animais. Ademais, instalaron un sistema de regadío grazas á auga dá
presa, ou que lles permitiu cultivar durante todo o ano varios alimentos para
eles e para o seu gando. Ata, por suxestión dá señora Hayabusa,construíron
unha piscina para ás longas e calorosas tardes de verán. Coma no
anterior caso, houbo homes posteriores que se apropiaron do seu saber
(Lavoisier, Cavendish, Grosse ou Guy-Lussac), pero realmente quen logrou
coñecer ou funcionamento dá auga foi o noso ilustre doutor.
Hayabusa non era un mal home, nin un home egoísta, polo que colleu
varios dous seus fillos e emprendeu un longo camiño, montaña abaixo,
para informar ós habitantes desás terras de todos os seus descubrimentos.
A viaxe foi longa e penosa, sobre todo de volta, porque escalar
unha gran montaña supón un grande esforzo. E, dese xeito,Hayabusa
volveu necesitar pensar e discorrer. Comezou a imaxinar como voar, por
se tiña que volver baixar dá súa montaña.E efectivamente logrou construír
o primeiro aeroplano. De novo, algúns apropiáronse a posterior dá
súa idea (un tal Leonardo dá Vinci fixo os seus intentos de voar, como tamén
Jatho, os irmáns Wright, Alberto Santos Dumont ou Stringfellow).
Emprendeu o vo con algúns dous seus fillos, e dende o ceo viron lugares
moi estraños e moi diferentes á súa montaña. Dende ou aeroplano, asombráronse
de que houbese lugares tan sorprendentes nos que nunca era de noite, outros nos que nunca era de día e outros nos que non había rastro de montañas.
Cando se fixo de noite, viron que un camiño de estrelas os dirixía cara
a un punto concreto. Un fillo de Hayabusa pediulle ao seu pai que seguise
esas estrelas, pois tiña unha intuición. Hayabusa fíxolle caso e descubriron
a tumba dun home chamado Santiago, de profesión apóstolo.
Como non sabían que era aquilo de apóstolo, decidiron subir á avioneta
de novo e cambiar de rumbo, pero un dous fillos do doutor enganchouse
coa hélice do aeroplano e faleceu. Todos lamentaron moito a morte do mozo, sobre todo Hayabusa, porque era ou seu fillo e porque non sabía como dicirllo á súa muller cando
volvese á casa. Como por alí viron bastante terreo libre, o doutor animou
ós seus fillos a construír un templo para enterrar ou seu fillo e, de paso,
para aquel señor chamado Santiago. Como querían facer algo bonito para o
seu irmán, foron construíndo rapidamente un grande edificio en honra
do defunto. E así se construíu a catedral que todos coñecemos agora como
a de Santiago. É ben certo que o Mestre Mateo, Fernando Casas Novoa
ou Bernardo ou Lanuxe quixeron apropiarse do edificio, pero realmente foi
obra dá familia Hayabusa.
Tras esta desgraza, volveron á súa montaña de Kenya, e Hayabusa, canso
de tanto investigar, de tanto viaxar e de tanto observar, dedicouse ata
o final dá súa vida a coidar dás súas ovellas. Os seus fillos continuaron co
labor gandeiro do pai e por iso nunca xamais saíron dá súa montaña, ata
que un raio acabou con todos os Hayabusa. Desta forma, ninguén puido
saber que os descubrimentos do ciclo dá auga, do aeroplano, a clasificación
dás estrelas e a construción dá catedral eran seus.
A única pista que hai para saber que o arquitecto dá catedral foi Hayabusa
atópase no Códice Calixtino. Era unha pequena anotación dobrada
en catro partes pero, casualmente, esa folla descoñecida perdeuse no garaxe
dun electricista do Milladoiro.
